Dit is het archief van netwerk-art.be. Sinds september 2017 kan je terecht op netwerkaalst.be.

festival

KRAAK festival 2015

Kraus x Madalyn Merkey x Neutral x Áine O'Dwyer & De 2de Adem x Rodion G.A. x Bryan Lewis Saunders & Razen x Sea Urchin x Mathieu Serruys x Konrad Smoleński vs. Lotto x Vex Ruffin x Yong Yong x Young Marble Giants

+ expo Orkest!

ZA 07.03 2015 — 13:00

 
 
 

Het KRAAK festival vormt dit jaar de ideale afsluiter van de groepstentoonstelling Orkest!.

U kan ze gerust rebelse conservatieven noemen, of onaangepast in een hypertransparante en dolgedraaide wereld, maar één iets is heilig: de jaarlijkse trip doorheen het labyrint van off-mainstream, avant-garde en het Andere… het KRAAK festival.

Welkom op de 17de editie, met een selectie van de beste outsider synth, tapenoisers, dubby italiaanse post-pop, neo-romantische elektronica, verknipte hiphop en minimalistische punk.

KRAUS (nz)

Pat Kraus is een eigentijdse Joe Meek, die gitaar, bamboe fluit, tapeloops en zelfgebouwde synths speelt. De man schrijft aan de andere kant van de wereld kapotte popliedjes, die de soundtrack zijn van een universum waar Ignatz met Bruce Haack jammen.

MADALYN MERKEY (us)

‘Madalyn Merkey schildert gedeconstrueerde post-romantische synthlandschappen.’ Het zou een titel kunnen zijn van een avontuur van een fictieve avant-garde componist op zoek naar de heilige graal. Ware het niet dat Merkey met Valley Girl (2014, New Image Ltd) een uitmuntend staaltje geluidssynthese releaste, niet toevallig geïnspireerd door het Californische Landschap.

NEUTRAL (sw)

Nihilistische, grootsteedse no wave was tot voor kort een belegen genre, op maat van uitgebluste veertigers met J.G.-Ballardfixatie, die het zelfverzekerde optimisme van generatie Y niet meer aankunnen. De realiteit piept anders, dystopie is overal, en het Zweedse duo Neutral stelt het op scherp. Hun debuutplaat Grå Våg Gamlestaden (2014, Omlott) is een fuck you richting optimisme en zachtheid, vol kapotte gitaarnoise, misantropische industrial en gebroken tape-experimenten.

De feiten: Sofie Herner en Dan Johansson komen uit de leegstaande industriële panden uit Göteborg, waar ook Källarbarnen, Sewer Election, en Ättestupa zich verschuilen.

ÁINE O’DWYER & DE 2DE ADEM (ir/be)

De Ierse, in Londen wonende Áine O’Dwyer is een multi-instrumentalisten en zangeres, bedreven in lyrisch harpspel. Ze leende haar getokkel eerder aan Mark Fry and The A. Lords, United Bible Studies, Piano Magic en Richard Moult. Vlot laveert ze tussen begenadigd troubadoursdom en improvisaties op harp of orgel. Ze verbindt een ver, mythisch verleden met de gefragmenteerde tijden waarin we nu leven, en waarin we nood hebben aan nieuwe verhalen. M.I.E. records bracht juist het album met de intrigerende titel Music for Church Cleaners uit.
Op het KRAAK festival brengt ze nieuwe stukken samen met het Gentse koor De 2de Adem., gespecialiseerd in nieuwe muziek.

RODION G.A. (ro)

Ergens in de jaren zeventig, diep in het Oostblok, zag een man de toekomst. Met state of the art apparatuur veranderde hij de Roemeense popmuziek diepgrondig, en injecteerde ze met electronica, uitzinnige synths en ongehoorde tapecollages. Zijn naam was Rodion G.A. en hij verdween nadien in de vergetelheid. Met een aantal reissues op Strut records, herrees Rodion om ons erop te wijzen dat hij de eerste was, en nog steeds de troon bekleedt als keizer der Oostblokkraut.

© Randy Gentry

BRYAN LEWIS SAUNDERS (us) & RAZEN (be)

Bryan Lewis Saunders is een beeldend kunstenaar wiens leven een continue performance is. Hij onderzoekt de donkere kanten van het menselijke bestaan, en confronteert zichzelf met angsten die normale stervelingen wijselijk uit de weg gaan. Indrukwekkend is Under The Influence, een reeks met zelfportretten die hij sinds 1995 maakte, elk ervan onder invloed van een andere drugs.

Naast een beeldend kunstenaar is de man een begenadigd spoken word artiest die samenwerkte met o.m. Ze’v, John Duncan, Leif Elggren, en Razen.

SEA URCHIN (it/eg)

Minimalistisch dub meets esoterische avant-garde, om ergens uit te komen in de regionen waar vergeten Italiaanse pophits met elkaar spelen. Sea Urchin ontsproot uit de geesten van de Egyptisch-Oostenrijkse Leila Hassan en de Italiaanse kunstenaar Francesco Cavaliere.

MATHIEU SERRUYS (be)

Serruys is een tapenoiser en synthwizard, die de gevoeligheid van reel-to-reel korrel en synthgruis verkent in intense drones. Daarnaast is hij samen met Joris Verdoodt de drijvende kracht achter het BAADM-label, waarop hij in 2014 debuteerde met de dieppersoonlijke plaat On Germain Dulac.

KONRAD SMOLEŃSKI VS. LOTTO (pl)

Een van de sleutelwerken in de geluidstentoonstelling Orkest! is de monumentale installatie Everything Was Forever, Until it Was No More van de Poolse kunstenaar Konrad Smoleński. Twee gigantische kerkklokken, geflankeerd door twee speakertorens, elke dag luiden ze op een welbepaald tijdstip. De klokken vermengen zich met geluiden die doorheen de dag in de tentoonstelling werden opgenomen. Een logaritme vervormt ze tot één massieve, diepe drone. Het werk graaft naar onze diepste angst dat op een bepaald moment in de tijd enkel het niets overblijft.

Voor het KRAAK festival nodigde de kunstenaar de Poolse improv en noise rock band Lotto uit om tijdens een unieke performance de installatie te activeren.

Lotto is een trio met Mike Majkowksi (deel van Hailu Mergia’s begeleidsband), Lukasz Rychlikci en Pawel Szpura. Vanuit Warsaw verkennen ze de uiterste grenzen van improv, country en noiserock in lange repetitieve jams, waar pakweg zelfs The Necks een puntje aan kunnen zuigen.

Met de steun van:

VEX RUFFIN (us)

Minimalistische punk met new wave beats, iets tussen Brainbombs en Madlib.

YONG YONG (pt)

Verknipte, out there hiphop uit kelders en kraakpanden van Lisboa, de stad met de te veel zon en te weinig werk. Yong Yong hipsterizede Portugal, met LP’s op Night School records en een felgesmaakte tape op Goaty Tapes.

YOUNG MARBLE GIANTS (uk)

1978… nette kleren waren een geldige reden om iemand te lynchen, muzikale bagage was verboden, en zonder een ei in je haar kwam je niet buiten. De muziekgeschiedenis beweert dat sinds Sex Pistols tot The Smiths muziek enkel uit agressie, anarchisme en nihilisme bestond.
YMG was met hun minimalistische en naïeve liederen een anomalie in de tijdsgeest. Zelfs in de jaren tien van deze eeuw, verliest hun debuutplaat Colossal Youth geen sprankel frisheid, en is van grotere invloed gebleken op de huidige generatie dan de verzamelde werken van de no-futurehipsters avant la lettre.

www.kraak.net