Motek

Motek (BE)
Motek is een driekoppig postrock collectief met wortels in Aalst en takken in Gent en Brussel. In februari 2005 stonden ze reeds in Netwerk, sindsdien zijn er zijn optredens geweest in de Herbakker te Eeklo, in het Depot te Leuven, in het museum MIAT te Gent, enzovoort. Momenteel werken ze samen met Rodrigo Fuentealba (Fifty Foot combo, Gabriel Rios, Novastar, ...) en bereiden ze met Karel De Bakker (Zita Swoon, An Pierlé, ...) in studio ‘Rat en Kabel’ de release van hun E.P. voor.

Motek onderscheidt zich van andere groepen door hun consequente onderzoek naar de relatie tussen beeld en muziek. Vanaf het prille begin werkten ze met visuals, die in synergie met de muziek gecreëerd en gemonteerd werden. Een eerste lading visuals bevatten materiaal uit het archief van de Amerikaan Rick Prelinger, die educatieve, propagandische en andere bizarre films uit de jaren ’40-’60 verzamelde. De combinatie van deze stomme filmpjes op postrock-begeleiding doet een wrang gevoel van nostalgie en (wan)hoop ontstaan, die doet denken aan de vroege Godspeed you! Black Emperor.

In een tweede fase ging Motek op zoek naar recent materiaal, en vond deze onder andere bij de Amerikaanse videokunstenaar Corey Smith, en de Belgische videokunstenaar Floris Vanhoof, die gastcurator was voor Xploding Cinema – het experimentele luik van het Internationale Filmfestival van Rotterdam. Bij deze filmpjes wordt niet zozeer het nostalgische opgezocht, als wel de poëtische kracht van de dagdagelijkse wereld. De muziek begeleidt deze momentopnames en maakt ze tot geladen beelden die de wereld zoals we ze dagelijks beleven transformeren tot een plaats van verbeelding en intensiteit. Al deze samenwerkingen tussen Motek en videokunstenaars resulteren in een synesthetische geheelervaring: het oog smelt samen met het oor.

In een derde fase zal Motek niet de visuals veranderen, maar wel de ruimte waarin de beelden en de muziek samenkomen. Op de audiovisuele performance in kunstencentrum Netwerk wordt het onmiddellijke contact tussen publiek en muzikanten verbroken, door de muzikanten in een afsluitende constructie te plaatsen. Door deze minimale architecturale ingreep verschuift alle aandacht naar de audiovisuele ruimte, gecreëerd door drie gaasdoeken waarop gemixte beelden van het publiek, van de muzikanten en van de visuals te zien zijn. Deze ruimte zal op sommige momenten echter tevens oplossen van zodra licht binnen de constructie verschijnt, waardoor de muzikanten weer zichtbaar zullen zijn.

In deze performance voor drie muzikanten, een cameraman, twee vj’s en het publiek onderzoekt Motek de grenzen van een live-optreden, door al dan niet een contact aan te gaan met het publiek. In de scènische setting wordt het publiek én de muzikanten geconfronteerd met de verlangens en fantasma’s die steeds aanwezig zijn bij pop- en rockoptredens: wil ik luisteren of kijken? Wil ik kijken, of bekeken worden? Wil ik mijn beelden, of die van anderen? Wil ik alleen zijn met de muziek, of alleen met anderen? What do you want?

Door drie soorten beelden – reëel, camera, muziekvisuals – met elkaar te confronteren wordt tevens de vraag gesteld naar de aard van beeldvorming bij rockoptredens: kunnen de drie beelden samengaan? Of vernietigt de een de andere?

Misschien is de meest pertinente vraag wel de volgende: waar ligt de grens tussen een rockoptreden en een performance... Waar ligt het verschil tussen muziek en beeldvorming...

In deze door elke aanwezige ontworpen audiovisuele ruimte ontstaat een kluwen van muziek en beeld, van afwezigheid en aanwezigheid, van verlangens en projecties, van het reële en het imaginaire.

www.motek.be

Dj Peter Velleman
Peter VellemanDj-set van Peter Velleman. (Valleyman, Electromen, Launch Project) From floating electronic & ambient scapes to dubby slow grooves & new electro. Peter Velleman begon zijn carrière als bassist bij een lokale rockband. Sterk beïnvloed door krautrock, electro, new-wave en industrial; de nieuwe muziekstijlen die de jaren tachtig kenmerkten, begon hij plaatjes aan elkaar te rijgen. Later ontdekte hij ambient en ging hij zich verdiepen in Brian Eno’s ambient collection en de stijl in het bijzonder.