Alexandra Dementieva / Aernoudt Jacobs
Alexandra Dementieva / Aernoudt Jacobs
In Netwerk, centrum voor hedendaagse kunst is de dubbeltentoonstelling reeds een beproefde strategie. Eerder werd bijvoorbeeld onder de titel Raymond Vanderzande een samenwerking gepresenteerd tussen de kunstenaars Koenraad Dedobbeleer en Kristof Van Gestel. En nog begin dit jaar toonden Bert Danckaert en Lynne Cohen de verschillen en vooral de gelijkenissen tussen hun fotografische visies in de tentoonstelling Side Effects. Nu is het de beurt aan Alexandra Dementieva (RU) en Aernoudt Jacobs (BE). Netwerk nodigt beide kunstenaars samen uit omdat ze in het verleden al intensief samengewerkt hebben. Zo componeerde Jacobs als geluidskunstenaar ‘scores’ bij videowerken en installaties van Dementieva. Maar toch is dit niet wat de kunstenaars nu doen. In plaats van samen te werken aan één project, tonen ze nu elk apart hun werk. Ze gaan moedwillig in tegen een verwachtingspatroon en tegen een stereotype waarneming van hun werk. Hun werk is veel complexer dan een traditionele scheiding tussen categorieën van beeld en geluid. Door elk apart een installatie te presenteren leggen de kunstenaars de nadruk op kwaliteiten die de verhoudingen tussen geluid en beeld overstijgen. Zowel Dementieva als Jacobs schijnen elk op hun manier te vertrekken van een vorm van perceptie, van een nadrukkelijk menselijk perspectief in de waarneming van de ons omringende wereld. Bij Dementieva leidt dit tot de creatie van multimediale omgevingen, waarin de toeschouwer uitgenodigd wordt te participeren. Ze tast de grenzen af tussen de werkelijke wereld en de virtualiteit, tussen de close-up en het panorama, tussen de subjectieve waarneming en de objectieve realiteit. In Netwerk toont ze twee werken, Cube in samenwerking met Siegfried Canto en Screen, beide uit haar Limited Spaces-reeks. Cube ontstaat uit een performance met een danseres, die haar bewegingen al dan niet merkbaar afstemt op het gedrag van het publiek. Haar acties worden ter plaatse gefilmd en geprojecteerd, op zo een manier dat de real time beleving van de performance gecontamineerd wordt door het afgespeelde beeld. In Screen wordt ingegaan op de specifieke relatie tussen de twee performers. (Na de performance blijven Cube en Screen overigens als volwaardige installaties in de tentoonstellingsruimte bestaan.)
In een gelijkaardige dubbelheid, een mengeling tussen de objectiviteit van een geluidsopname en de subjectiviteit van de perceptie, presenteert Aernoudt Jacobs de geluidsinstallaties Phantom Melodies, Glass Vibration: Gaze en Leslie. Jacobs behandelt geluiden niet als absolute en vaststaande gegevens; geluid is het resultaat van werkelijke en mentale filters, die hij accentueert dan wel elimineert. In Phantom Melodies worden veldopnames uit het Amazonewoud via roterende luidsprekers als een ruimtelijk, bijna tastbaar gegeven ge(re)construeerd. In Glass Vibration: Gaze, worden de glazen deuren van het kunstencentrum geluidsdragers van een van zijn composities. De stethoscopen op het glas, die behalve de tonen van de compositie ook de omgevingsgeluiden van het gebouw opvangen, creëren een ruimte die zowel visueel als auditief doorschijnend lijkt: er ontstaat een vorm van hypertransparantie die de luisteraar een gevoel van zintuigelijke verwarring geeft. Leslie is een hommage aan het pionierswerk van Don Leslie, de geluidsingenieur die in de jaren '40 een nieuw soort luidspreker voor elektrische orgels bouwde. De roterende 'Leslie' speaker gaf o.a. Hammondorgels het typische volumineuze chorus-tremelogeluid, waardoor ze zo geliefd werden bij muzikanten allerlei.
