BAROQ at the GRIDIRON HOTEL

Kunnen we kunst gebruiken als metafoor voor de wereld – zoals het baroktheater vroeger het podium beschouwde als metafoor voor een groter geheel? (Joël Verwimp)

In BAROQ at the GRIDIRON HOTEL gebruikt Joël Verwimp het hotel als metafoor voor een artistieke praktijk die ingaat tegen de sociale en psychologische conditionering van een plek. In zijn project voor Netwerk wordt de scheidingslijn tussen artistieke en niet-artistieke elementen (de grens tussen ‘binnen’ en ‘buiten’) bewust in twijfel getrokken. Zijn voorstel om Netwerk gedurende 48 uur de wetten van het GRIDIRON HOTEL te laten ondergaan, hangt samen met zijn ambitie om een tijdelijke micro-gemeenschap te genereren, die de sociale beperkingen van het artistieke kader overstijgt. De figuur van de kleine entrepreneur, als vertegenwoordiger van de maatschappelijke condities die buiten de artistieke ruimte in voege zijn, krijgt in het project een opmerkelijke rol toebedeeld.

Joël Verwimp laat momenteel een varken vetmesten om er tijdens het openingsweekend van BAROQ at the GRIDIRON HOTEL worsten van te draaien. Die worden vervolgens gebraden en aan de bezoekers aangeboden. De actie, die door een toevallige samenloop van omstandigheden samenvalt met de jaarlijkse braderie in Aalst, verwijst niet alleen naar typische praktijken van de middenstand. Het evenement bevestigt Verwimps ondubbelzinnige afwijzing van kunst die zich naast de maatschappij plaatst en zich op angstvallige wijze terugtrekt in de steriele omgeving van het instituut. De varkensworst, als grootste gemene deler van uiteenlopende smaken en geuren, zal het idealistische aura van diepgang en verfijning waarmee de artistieke ruimte zich bij wijlen omringt, in al zijn moedwillige banaliteit verstoren.

Voor BAROQ at the GRIDIRON HOTEL nodigde hij eveneens een groep in Berlijn gevestigde kunstenaars uit, die zich – met enige zin voor zelfspot en kritische bravoure – willen vergrijpen aan de driehoeksverhouding tussen artistiek, economisch en sociaal engagement. Hun interventies zijn erop gericht specifieke lokale doelgroepen bij het project te betrekken en het frame van het GRIDIRON HOTEL dient hiervoor als katalysator. Bij het ter perse gaan van deze periodiek zijn de meeste projecten nog volop in ontwikkeling, maar de benadering van Barbara Frieß & Adi Hoesle kan gelden als aanknopingspunt.

Hun voorstel verwijst naar de onzichtbare kwaliteiten van kamerpersoneel. Een hotelkamer is een non-place, een generische plek die zijn functionaliteit pas bewijst als de bezoeker de illusie krijgt dat hij de eerste is die de ruimte gebruikt. Kamerpersoneel wordt erop getraind om de sporen van de vorige bezoeker op een snelle en efficiënte manier uit te wissen, zodat de bezoeker nergens het gevoel kan krijgen dat hij andermans intimiteit betreedt. Barbara Frieß & Adi Hoesle organiseren in Netwerk een workshop voor toekomstig hotelpersoneel. Ze bouwen er een hotelkamer als ‘dummy’, waar stagiairs van een lokale hotelschool opgeleid zullen worden om kamers volgens vaste instructies schoon te maken. De workshop wordt gefilmd en vindt plaats tijdens het 48hours initial hospitality incident (48hihi).

Gedurende 48hihi verblijven de kunstenaars in het GRIDIRON HOTEL en organiseren ze tal van performances, screenings en interventies in de openbare ruimte, Jan Van Lierde legt het weekend als live-tekenaar vast. Die, en nog andere ervaringen, zullen resulteren in een publiek debat: op zaterdagavond 5 mei wordt een podiumdiscussie georganiseerd waar de maatschappelijke draagkracht van kunst – als potentieel terrein voor sociale verandering – in vraag gesteld zal worden. Behalve de kunstenaars zullen ook Bettina Steinbrügge, directrice van Halle für Kunst van Lüneburg, Lillian Fellmann, artistiek leidster van White, Wide, Wild Space (Zurich) en Simon Sheikh, curator en criticus, bij het debat aanwezig zijn.