Peter Morrens

On ne peut pas émouvoir sans que le trouble soit en jeu.
Men kan niemand ontroeren zonder hem in de war te brengen.
(George Bataille)

Om de overvloed aan ideeën die in hem huizen, te beheren, schept Peter Morrens een veelvormig oeuvre dat vraagt om bevat te worden in ‘real time’. Indien - naar de woorden van de kunstenaar te oordelen - het oeuvre van vandaag systematisch dat van gisteren manipuleert of ongedaan maakt, heeft het enkel bestaansreden indien het zichtbaar, leesbaar en bedreven is en het ‘iets’ in beweging brengt. In dit kader kan het niet verbazen dat de tentoonstelling in Netwerk Galerij alles behalve een retrospectieve is, zelfs indien verschillende kunstwerken uit het verleden er verzameld en bijeengebracht werden onder een nieuwe vorm. Want het werk steunt systematisch op de omstandigheden van een bijzondere plaats en transformeert zich in een event, met de titel en retard / on time / over tijd, omdat hij verleden, heden en nabije toekomst samenbalt in de hoop een verrassende nieuwe lezing mogelijk te maken.

Op het eerste gezicht slaat de verwarring toe: de kunstenaar spuit permanent ideeën en reageert op alle prikkels in de vorm van een naar alle richtingen exploderende productie. Hij behoort tot diegenen die zich wijden aan een soort ‘conbinazione’: een complexe kunstgreep die de werkelijkheid transformeert tot fictie en misleiding, twee ingrepen waarvan de kunstenaar weet dat de kunst er de onbetwistbare meester van geworden is. Om die dissociatie gestalte te geven gebruikt hij drie personages: PM / Herman Smit, WAARnemer / Point Blank Press. Het zijn geen echte homoniemen, zoals Pessoa er vele had om zich staande te houden in zijn eigen waanzin, noch schuilnamen zoals die bij vele auteurs met een parallelle activiteit dienen als sociale bescherming. Veeleer zijn het aanduidingen van verschillende artistieke standpunten die verwijzen naar specifieke fixaties die de kunstenaar dissocieert. Vanuit die verschillende personages ontwikkelt hij een erg heterogeen oeuvre. Sommige van die benamingen zullen vroeg of laat verdwijnen, de kunstenaar zal er wellicht andere verzinnen. Elke poging om op die basis Morrens zijn werk te gaan inventariseren is zinloos. Een gedetailleerde inventaris is onmogelijk omdat de verschillende personages uiteindelijk slechts facetten zijn van één persoon.

Vertrekkend uit zijn tekst: De les, 91 pogingen om te werken zal de kunstenaar tijdens de opening in een performance samenwerken met Lionel Marchetti (F) en Yoko Higashi (J) om opnieuw een andere lezing mogelijk te maken

Isabelle Lemaître