Antje Van Wichelen

zelfportret: primitive me
De fascinatie van Antje Van Wichelen voor het ‘Primitives’ thema begon bij het verhaal van een opgezette San die in zijn tentoonstellingskast in het 19de eeuwse Parijs niet zwart genoeg werd bevonden, en dan maar zwartgemaakt met schoensmeer. Hij beantwoordde te weinig aan het beeld dat men wilde bevestigen van ‘de neger’.

Primitives gaat in op de Westerse beeldvorming over ‘primitieve’ culturen. Het onderzoekt historische clichés, hoe ze ontstaan zijn en hoe ze voortleven: de denigrerende beelden (de menselijke Zoo, de links met de freakshow) maar ook de nostalgische beeldvormingen en de projecties van diepe Westerse verlangens: de nobele wilde, zijn vermeende sexuele vrijheid, het idee dat een ‘primitieve’ maatschappij warmer en zorgzamer zou zijn.

Dat laatste verlangen, naar een warme en zorgzame maatschappij, leidde tot de stop-motion kortfilm Lost and Found (2013, 9’34). Voor een eerste Primitives stop-motion werk neemt Antje Van Wichelen archiefmateriaal als vertrekpunt, met als ankerpunten de 19de eeuwse obsessie met het opmeten, categoriseren en definiëren van de ‘ander’.

still uit Lost and Found