Leen Voet

Leen Voet
Sint-Rita
07.04.2013 > 16.06.2013

STUDIO
Het origineel en de kopie, de handeling van het kopiëren en het mentale proces dat hiermee gepaard gaat, zijn elementen die we geregeld zien terugkeren in het werk van Leen Voet (°1971, woont en werkt in Brussel). In haar oeuvre dat zowel tekeningen, schilderijen, collages als projecties omvat, neemt het statuut van originele artistieke artefacten een centrale plek in. Haar werk handelt over authenticiteit, de aura van een origineel en het dubbelzinnige karakter van een reproductie. Het getuigt van een gefundeerd artistiek werkproces waar ook ruimte is voor fijngevoeligheid en geestigheid. Door het eigenzinnig en handmatig reproduceren van kunstwerken, zowel van haar eigen oeuvre als dat van anderen, onderzoekt ze de typisch Europese gehechtheid aan authenticiteit: de zogenaamd onherroepelijke en onomkeerbare waarheid van de creatieve handeling.

Leidmotief voor de creatie van de nieuwe werken is een objectmatige fascinatie voor kerken, die in zekere zin gegroeid is uit het werkproces van het project rond het werk van Felix De Boeck. In de periode 2009- 2010 maakte Leen Voet 774 potloodtekeningen gebaseerd op het oeuvre van de bekende Vlaamse schil- der. Het totale corpus tekeningen werd verzameld in het kunstenaarsboek Felix. Het reproduceren van de werken van een andere kunstenaar, met een zekere dwangmatigheid en gedurende zo’n lange intense periode, laat zijn sporen na. Ideeën over de onderwerping van het individu aan een andere macht kristalliseerden zich in het huidige werk. Elk schilderij is gebaseerd op het interieur van een kerk; het merendeel met een moderne architectuur uit de jaren ‘60 en ’70. Een iets hebben ze allemaal gemeen, de kerken zijn gewijd aan een bepaalde heilige figuur. Het zijn architecturale objecten genoemd naar een individu dat ook als object in het interieur wordt opgenomen. Het is de verwondering over dat eigenaardige gegeven dat Leen Voet in haar werk incorporeert. In de greep van de installatie wordt niet elk schilderij afzonderlijk getiteld, al dragen zij wel in stilte de naam van de corresponderende kerk: Jezus Arbeider, Sint-Rita, Sint- Alena, Sint-Bartholomeus, Sint-Pius X. Op deze manier worden ze in een artistieke context ontdaan van hun sacraliteit opnieuw tot een object herleidt.

Sint-Rita presenteert zich als een totaalinstallatie van schilderijen en sculpturen die specifieke elementen van het interieur van de studioruimte zoals de lichtinval, de belendende passage en het venstermozaïek ook in haar opstelling betrekt. Hierdoor schept Leen Voet een sfeer van vertrouwdheid om de ruimte te betreden, die dan weer enigszins ontwricht wordt door de werken die zich bijna als een buitenaardse verschijning in de ruimte manifesteren. In de opstelling nemen de sculpturen vormelijk de rol op van driedimensionaal draagvlak voor de doeken, wat de presentatie van de beelden een ruimtelijke impact verleent. De combinatie van schilderijen en sculpturen speelt echter met het visueel verwachtingspatroon dat bepaald wordt door de positie die je als toeschouwer in de ruimte inneemt. Waar je dimensie vermoedt, blijkt zich een vlak te openbaren, en wat schijnbaar vlak is, blijkt volume te verhullen. De brute materialiteit van de sculpturen in contrast met het kleurrijke temperament van de schilderijen creëert een spanningsveld tussen controle en irrationaliteit. Het werk neemt inhoudelijk geen moraliserende positie in. Het levert geen kritiek op het instituut van de kerk, maar bevat niettemin een weloverwogen voetnoot van commentaar op de macht van het instituut over het individu, op de beperking van de persoonlijke beleving en individuele vrijheden en het vergruizen van keuzes.