Dit is het archief van netwerk-art.be. Sinds september 2017 kan je terecht op netwerkaalst.be.

tekst

Sugar-Free

Korte toelichting per kunstenaar

ALEXANDRA CROUWERS
Het werk van Alexandra Crouwers is een zoektocht naar een bevreemdende maar tegelijk geloofwaardige mengvorm tussen realiteit en fictie (in het filmgenre genoeglijk bekend als science-fiction, hoewel die term voor haar de lading niet dekt). Geleidelijk is haar aandacht hierbij verschoven van een eerder narratieve benadering naar een meer abstracte vorm waarin lichtvlekken en kleur een steeds grotere rol spelen. Haar experimenten met klassieke thema's als landschappen en portretten tonen zowel de gelaagdheid van het fotografisch beeld als de digitale beeldbewerking die ze er op toepast.
Behalve als 2D werken (foto's en prints) presenteert Crouwers haar beelden als installaties (dia- en/of videoprojecties) waarvan subtiele manipulaties van het ruimtelijk licht mee de oneigenlijke sfeer bepalen.

EVERT DEFRANCQ
Evert Defrancq's recente werk kan worden opgevat als een onderzoek naar het wezen van schetsen. Elke schets - stilstaand of geanimeerd - is een spektakel op zich, met een sterke, suggestieve dynamiek en een uitgesproken verhalend karakter. Met brio vertolkt Defrancq een fijnzinnig pallet van emotionele en sensuele ontwikkelingen die de kijker zacht confronteren met kleine bouwstenen van zijn eigen psychologie.
In de projectie 'Animatie #3: In Walked Bud'(2004) zie je hoe het plezier van het tekenen van een krabbel of een streepje, een netwerk van relaties en bewegingen kan oproepen. De lijnen van de tekening worden niet opgestapeld tot een stilstaand geheel maar schrijden op het witte blad choreografisch verder, op zoek naar steeds wijzigende verhoudingen en verstrengelingen.
In 'Animatie #4' (2005) verkent Defrancq met gelijkaardige eenvoudige basiselementen de derde dimensie. De kijker wordt geabsorbeerd door een vivarium van lijnstukken en mikadostokjes: een parallelle wereld die zich niet alleen voor de toeschouwer ontvouwt, maar mogelijk ook nog tot ver achter hem uitdijt. Zonder nood aan enige montage, volgen de scenes elkaar naadloos op met het uitgekiende ritme van een strak gefilmde Hollywood sequentie. Inleving met deze niet-figuratieve achtervolgingsscenes is dan ook gegarandeerd.

NICK ERVINCK
Nick Ervinck werkt aan een oneindig uitdeinend archief van vormen waarin een interessante wisselwerking tot stand komt tussen virtuele constructies en handgemaakte sculpturen. Digitale beelden besmetten voortdurend de driedimensionele vormen en omgekeerd. Ervinck gebruikt daarvoor een waaier aan uitdrukkingsmiddelen: digitale prints, video, tekeningen en vooral sculpturale vormen.
In sugar-free toont Ervinck een aantal tekeningen en prints, en twee sculpturen. De secure presentatie getuigt van een continu proces van constructie, deconstructie en reconstructie vanuit erg persoonlijk visie.

CHRISTOPHE FLORE
Christophe Flore maakt tekeningen. Ze zijn gemaakt terwijl hij marketingconcepten ontwikkelt voor een reclamebureau. Hij geeft ze dan ook de veelzeggende titel mee 'desktop graffiti' en die twee woorden dekken perfect de lading. Ze vertellen immers evenveel over de gladde marketingcontext waarin ze zijn ontstaan, als over het existentiele buikgevoel van waaruit ze zijn getekend. Ook de obsessieve reeksopzet en de eenvormige stijl waarin deze desktop-droedels geproduceerd werden, bevestigen die marketingachtige indruk. Nog voor de buitenwereld er lucht van krijgt, zijn ze door Flore als het ware aan de lopende band geproduceerd en van een merknaam voorzien.
Bijna de volledige tekeningenreeks is opgehangen aan de vrouw als alom aanwezige maar altijd onbereikbare muze. In Christophe Flores geval heet ze echter simpelweg Tina. Met een zelden geziene obsessie probeert hij al tekenend, schetsend en kribbelend Tina's ware identiteit uit te spitten. In sugar-free ontwikkelt hij een ruimtelijke presentatie van zijn tekeningen.

LEOPOLD VAN DE VEN (NL)
In zijn tekeningen, objecten en collages gaat van de Ven op zoek naar een zintuiglijke confrontatie, naar vormen die zich schrap zetten en zo zichtbaarheid geven aan de ruimte. Zijn werk is een stellingname tegenover de ruimte.
In sugar-free toon hij naast enkele tekeningen, Monococq 2 , een architecturale sculptuur in hout en polystyreen (330 × 210 × 270 cm). De term 'monococq' komt uit de wereld van de racewagens en refereert naar de cocon waarin de piloot/bestuurder zit.

ANE VESTER (DK)
Kleuren nemen een belangrijke plaats in in het beeldend werk van Ane Vester. In het begin zocht ze naar kleuren in combinatie met bepaalde objecten, later bleef alleen de kleur en de daarmee verbonden herinnering.
Voor sugar-free maakte Vester een 100-tal dia's van wat op het eerste gezicht voorwerpen of structuren uit onze dagdagelijkse omgeving zijn. Na verloop van tijd beginnen die dingen zich meer en meer te onderscheiden door hun kleur, maken ze zich los van hun context. De impliciete hierarchie waarvan ze getuigen vervalt en maakt plaats voor een haast abstracte waarneming. Ane Vester geeft haar manier van kijken vorm in een ritmische diapresentatie.

ANN VERNIMMEN
Het project rust-roes is ontstaan uit een behoefte aan een 'opheldering' omtrent een zekere 'beeldchaos' die de mediamaatschappij om zich heen verspreidt.
Vernimmen geeft haar onderzoek verinnerlijkt en geconcentreerd weer in een geordende verzameling dia-materiaal, docu-materiaal, bewerkte kranten, bewerkt fotocopies, schilderijen.
Voor haar functioneren deze verbeelde resultaten niet als romantische ideaalvormen. Ze willen geen esthetiserende afleidingen zijn, maar eerder kunstzinnige, vastberaden remedies, breekpunten, die revolteren tegen de vanzelfsprekende, conventionele stroom aan informatie.

DONATO WHARTON (UK)
ANITA MARIA LEIB (RU)
Trabanten is een samenwerkingsproject tussen muzikant/componist Donato Wharton en beeldend kunstenaar Anita Maria Leib.
Wharton maakt contemplatieve muziek voor een individuele luisteraar. Hij heeft lang gezocht naar een alternatief voor het club/concert circuit als presentatievorm. In die zoektocht vroeg hij beeldend kunstenaar Anita Leib beelden te selecteren die naar haar gevoel goed zouden passen bij zijn muziek. Zo ontstond Trabanten. Leib's visuele bijdrage in het project bestaat uit een digitale collage van Duitse geidealiseerde berglandschappen. Men ziet twee figuren in dit bevroren landschap ronddwalen, niet in staat mekaar aan te raken, noch op te gaan in hun omgeving.

JUDITH WITTEMAN (NL)
REBECCA SAKOUN (NL/USA)
The Dialogue Box is een samenwerkingsproject tussen Judith Witteman and Rebecca Sakoun.
Visueel houdt dit werk het midden tussen een biechtstoel en een fotokabine. Voor beide kunstenaars functioneert deze 'private ruimte', die ze telkens opstellen in een publieke context, als een kader dat uitnodigt tot een (anoniem) gesprek, een uitwisseling tussen bekenden of onbekenden.
Tijdens de opening van sugar-free plannen Witteman en Sakoun een performance met gelijkaardige uitgangspunten.