Murmur

“The voice starts murmuring, but is empty of content; it is everywhere but nowhere, nobody can relate to it, but nobody can ignore it. It is a voice that haunts but cannot be talked about.” (Blanchot, The Space of Literature, 1955) 

Wat is het geluid van stilte als we ervan uitgaan dat ook de stilte spreekt? Dat als stemmen verstommen er nog steeds een vorm van ruis overblijft? Is het geluid van stilte het geluid van zijn oneindige weerkaatsing in de ruimte? Of van de personen, objecten en verhalen die er zich in bevinden?

Murmur activeert het moment waarop de artistieke gedachte ontstaat, het kunstwerk de ruimte betreedt en daarmee de stilte doorbreekt. Hoe luidt de onuitgesproken gedachte, en op welk moment zet ze zichzelf in beweging? Wanneer is een gedachte hoorbaar en wat is de rol van het visuele en het ruimtelijke in wat we capteren?

Doorheen een poëtische navigatie van artistieke proposities ontplooit zich een continuüm dat het auditief hoorbare vertaalt in verschillende contexten en gedaantes. Hoe lezen we onze cultuur doorheen de auditieve kenmerken van onze omgeving? Hoe draagt geluid bij aan de ontwikkeling van maatschappelijke conventies, of aan de analyse ervan? Het auditieve is ontastbaar maar toont zich doorheen zijn metamorfoses in andere media en materialen.

Het werk van Tim Bruniges werd mede mogelijk gemaakt door steun van de Australische Overheid.